کد مطلب:124655 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:537
الحسن و الحسین و فضائلهما
(م 4118 - ح 1) - (بحار ج 43 ص 240):
عن علی بن الحسین (ع) قال: ان فاطمة (ع) عقت عن الحسن و الحسین (ع) واعطت القابلة رجل شاة و دینارا.
حضرت علی بن الحسین زین العابدین (ع) فرمود: حضرت فاطمه ی زهرا سلام الله علیها از برای حضرت امام حسن و حسین (ع) عقیقه داد و ران گوسفند عقیقه را باضافه یك دینار طلا به قابله عطا فرمود.
(م 4119 - ح 2) - (بحار ج 43 ص 228):
عن فاطمة بنت الحسین (ع) عن فاطمة الكبری (ع) قالت: قال رسول الله (ص): كل بنی ام ینتمون الی عصبتهم الا ولد فاطمة (ع) فانی انا ابوهم و عصبتهم.
حضرت فاطمه دختر امام حسین (ع) از حضرت زهرا (ع) روایت كرده كه فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: تمام فرزندان مادران منتسب به خویشاوندی و پیوند پدران میباشند جز فرزندان فاطمه (ع) كه من پدر ایشانم و آنان بمن پیوند دارند.
(م 4120 - ح 3) - (بحار ج 43 ص 231):
عن محمد بن مروان قال: قلت لأبی عبدالله (ع): هل قال رسول الله (ص): ان فاطمة احصنت فرجها فحرم الله ذریتها علی النار؟ قال: نعم، عنی بذلك الحسن و الحسین (ع) و زینب و ام كلثوم (ع).
محمد بن مروان گوید: بحضرت امام صادق (ع) عرض كردم: آیا رسول خدا (ص) فرموده است كه: (چون) براستی فاطمه (ع) دامن خود را از آلایش حفظ فرموده است خدای تعالی فرزندانش را بر آتش جهنم حرام كرد؟ فرمود: آری، مقصود رسول اكرم (ص) حضرت امام حسن و
[ صفحه 381]
امام حسین و حضرت زینب و ام كلثوم علهیم السلام بود.
(م 4121 - ح 4) - (فرائد السمطین ج 2 ص 99 و بحار ج 43 ص 263):
عن جعفر عن ابیه (ع) قال: قال رسول الله (ص): الحسن و الحسین (ع) سیدا شباب اهل الجنة و ابوهما خیر منهما.
حضرت امام صادق (ع) بنقل از پدرش فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: حضرت امام حسن و امام حسین (ع) سرور جوانان اهل بهشتند و پدرشان از آنان بهتر است.
(م 4122 - ح 5) - (عیون اخبار الرضا ج 2 ص 62):
قال النبی (ص): الحسن و الحسین خیر اهل الأرض بعدی و بعد ابیهما، و امهما افضل نساء اهل الأرض.
رسول اكرم (ص) فرمود: حضرت امام حسن و امام حسین (ع) بعد از من و پدرشان، بهترین اهل زمین هستند، و مادر آنها برترین زنان ساكنان زمین است.
(م 4123 - ح 6) - (بحار ج 43 ص 263):
عن علی (ع) قال: بینما الحسن و الحسین یصطرعان عند النبی (ص) فقال النبی: هیأ یا حسن! فقالت فاطمة: یا رسول الله (ص)! تعین الكبیر علی الصغیر؟ فقال رسول الله (ص): جبرئیل یقول: هیأ یا حسین! و انا اقول هیأ یا حسن.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: حضرت امام حسن و امام حسین (ع) در محضر رسول اكرم (ص) كشتی گرفتند، رسول خدا (ص) فرمود: جانم حسن شتاب كن، حضرت فاطمه زهرا (ع) عرض كرد: یا رسول الله (ص) بزرگتر را علیه كوچكتر اعانت و تشجیع میكنی؟ فرمود: (فاطمه جان!) جبرائیل (ع) میگوید: حسینم! شتاب كن و من نیز حسن را یاری و تشجیع میكنم.
(م 4124 - ح 7) - (بحار ج 43 ص 263):
قال رسول الله (ص): اما الحسن فانحله الهیبة و العلم، و اما الحسین فانحله الجود و الرحمة.
رسول خدا (ص) فرمود: من، هیبت و علم (خود) را بحسن (ع) می بخشم، و جود و بخشش و رحمتم را بحسین (ع).
(م 4125 - ح 8) - (بحار ج 43 ص 281):
قال رسول الله (ص): الولد ریحانة، و الحسن و الحسین ریحانتای من الدنیا.
رسول خدا (ص) فرمود: فرزند ریحانه (گیاهی است خوشبو) است، و حسن و حسین دو ریحانه ی من از دنیا میباشند.
[ صفحه 382]
(م 4126 - ح 9) - (بحار ج 43 ص 264):
عن ابی هریرة، قال سمعت رسول الله (ص) یقول: من احب الحسن و الحسین فقد احبنی، و من ابغضهما فقد ابغضنی.
ابوهریره گفت: شنیدم رسول خدا (ص) میفرمود: هر كس حسن و حسین (ع) را دوست بدارد مرا دوست داشته است، و هر كس با آنها دشمنی كند با من دشمنی كرده است.
(م 4127 - ح 10) - (بحار ج 43 ص 266):
عن الرضا (ع)، عن آبائه (ع) قال (ع): ان الحسن و الحسین (ع) كانا یلعبان عند النبی (ع) حتی مضی عامة اللیل ثم قال (ص) لهما: انصرفا الی امكما فبرقت برقة فمازالت تضی ء لهما حتی دخلا علی فاطمة (ع) و النبی (ص) ینظر الی البرقة فقال: الحمدلله الذی اكرمنا اهل البیت.
حضرت امام رضا (ع) از پدران بزرگوار خود علیهم السلام روایت فرمود كه: امام حسن و امام حسین (ع) در محضر رسول خدا (ص) بازی میكردند تا اینكه پاسی از شب گذشت، آنگاه بآنها فرمود: اكنون بسوی مادرتان برگردید، در آن وقت برقی درخشید و همچنان روشنائی میداد تا آن دو بخدمت مادر خود حضرت فاطمه (ع) رسیدند. و حضرت رسول خدا (ص) به برق نگاه میكرد و فرمود: خدا را شكر كه ما خانواده را گرامی داشته است.
(م 4128 - ح 11) - (بحار ج 43 ص 269):
عن عمران بن الحصین قال: قال رسول الله (ص) لی: یا عمران بن حصین ان لكل شی ء موقعا من القلب و ما وقع موقع هذین الغلامین من قلبی شی ء قط فقلت: كل هذا یا رسول الله (ص)، قال: یا عمران و ما خفی علیك اكثر ان الله امرنی بحبهما.
عمران بن حصین گوید: رسول اكرم (ص) بمن فرمود: عمران! راستی هر چیزی در دل آدمی جای و مقامی دارد، و هرگز در دل من چیزی جای این دو پسر را نگرفته است. من عرض كردم: ای رسول خدا! همه این چنین هستند. فرمود: ای عمران! بیشتر از این حقیقت امر بر تو پوشیده نباشد كه خداوند مرا به دوستی ورزیدن بآنها دستور داده است.
(م 4129 - ح 12) - (بحار ج 43 ص 269):
عن ابی ذر الغفاری قال: امرنی رسول الله (ص) بحب الحسن و الحسین فأحببتهما و انا احب من یحبهما لحب رسول الله (ص) ایاهما.
ابوذر غفاری رضی الله عنه گفت: رسول خدا (ص) مرا مأمور به دوستداری امام حسین و امام
[ صفحه 383]
حسین (ع) فرمود، لذا من آنان را دوست میدارم و دوستداران آنها را نیز دوست دارم زیرا رسول اكرم (ص) آنان را دوست میداشت.
(م 4130 - ح 13) - (بحار ج 43 ص 270):
عن ابی ذر الغفاری قال: رأیت رسول الله (ص) یقبل الحسین بن علی و هو یقول: من احب الحسن و الحسین و ذریتهما مخلصا لم تفلح النار وجهه، ولو كانت ذنوبه بعدد رمل عالج الا ان یكون ذنبا یخرجه من الایمان.
ابوذر غفاری علیه الرحمه گفت: رسول خدا (ص) را دیدم كه حسین (ع) مرا میبوسید و میفرمود: هر كس حضرت امام حسن و امام حسین (ع) و ذریه ی آنان را از روی اخلاص دوست بدارد. چهره اش آسیب آتش جهنم را نمی بیند و اگر چه گناهانش بشماره ی ریگهای انباشته و تو بر توی كوه عالج باشد (گویند: عالج سلسله كوهی است در بیابان عربستان كه بالای آن به بیابان دهناء و پائین آن به نجد متصل میباشد) مگر گناهی كه گناهكار را از ایمان بدر كند.
(م 4131 - ح 14) - (بحار ج 43 ص 270):
عن عبدالله بن مسعود قال: سمعت رسول الله (ص) یقول: من كان یحبنی فلیحب ابنی هذین فان الله امرنی بحبهما.
عبدالله بن مسعود گفت: شنیدم حضرت رسول اكرم (ص) میفرمود: هر كس مرا دوست میدارد، باید دوستدار این دو فرزندم (حسن و حسین (ع)) باشد زیرا خدای تعالی مرا به دوستداری آنان امر فرموده است.
(م 4132 - ح 15) - (بحار ج 43 ص 270):
عن ابی جعفر (ع) قال: قال رسول الله (ص): من اراد ان یتمسك بعروة الله الوثقی التی قال الله عزوجل فی كتابه فلیتوال علی بن ابی طالب و الحسن و الحسین فان الله تبارك و تعالی یحبهما من فوق عرشه.
حضرت امام محمد باقر (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: هر كس بخواهد بریسمان محكم خدا كه پروردگار عزوجل در قرآن مجید امر باعتصام بدان فرموده تمسك جوید، باید حضرت علی بن ابیطالب و امام حسن و امام حسین علیهم السلام را دوست بدارد كه خدای بزرگ از فراز عرش آنها را دوست میدارد.
(م 4133 - ح 16) - (بحار ج 43 ص 270):
عن ابی عبدالله (ع) قال: قال رسول الله (ص): من ابغض الحسن و الحسین جاء یوم
[ صفحه 384]
القیامة و لیس علی وجهه لحم و لم تنله شفاعتی.
حضرت امام جعفر صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: هر كس با حضرت امام حسن و امام حسین (ع) دشمنی كند، در حالتیكه گوشت بر چهره ندارد وارد محشر میشود و بشفاعت من نائل نخواهد شد.
(م 4134 - ح 17) - (بحار ج 43 ص 271 - فرائد السمطین ج 2 ص 27):
عن علی بن جعفر عن اخیه موسی (ع) قال: اخذ رسول الله (ص) بید الحسن و الحسین (ع) فقال (ص): من احب هذین الغلامین و أباهما و امهما فهو معی فی درجتی یوم القیامة.
علی بن جعفر از برادر بزرگوارش حضرت امام موسی كاظم (ع) روایت كرده كه فرمود: رسول خدا (ص) دست امام حسن و امام حسین (ع) را گرفته و فرمود: هر كس این دو پسر و پدر و مادر آنها را دوست بدارد؛ در درجات روز قیامت من، با من خواهد بود.
(م 4135 - ح 18) - (بحار ج 43 ص 275):
عن سلمان (ره) قال: سمعت رسول الله (ص) یقول فی الحسن و الحسین (ع): اللهم انی احبهما فأحبهما و احبب من احبهما.
و قال (ص): من احب الحسن و الحسین أحببته و من احببته احبه الله، و من احبه الله ادخله الجنة، و من ابغضهما ابغضته، و من ابغضته الله، و من ابغضه الله أدخله النار.
سلمان فارسی رضی الله عنه گفت: شنیدم رسول خدا (ص) درباره ی امام حسن و امام حسین (ع) میفرمود: خدایا من این دو فرزند را دوست میدارم تو نیز آنها و دوستدارانشان را دوست بدار. و فرمود: هر كس حسن و حسین (ع) را دوست بدارد، من او را دوست دارم، و من دوستدار هر كس باشم خدایش دوست میدارد و خدا هر كه را دوست بدارد وارد بهشتش میفرماید. و آنكس كه این دو فرزندم را دشمن دارد من دشمن اویم و من دشمن هر كس باشم خدایش دشمن دارد و خدا دشمن هر كس باشد او را بآتش دوزخ دراندازد.
(م 4136 - ح 19) - (بحار ج 43 ص 278):
الخبر المشهور عن النبی (ص) انه قال: ابنای هذان امامان قاما اوقعدا، اوجب لهما الامامة بموجب القول سواء نهضا بالجهاد اوقعدا عنه، دعیا الی انفسهما او تركا ذلك.
در خبری مشهور از رسول خدا (ص) روایت شده است كه آن حضرت فرموده است: این دو پسرم (حضرت امام حسن و امام حسین) امام و پیشوا و رهبر امت اسلامند خواه قیام كنند یا بنشینند - با این گفتار رسول خدا (ص) امامت و رهبری امت را بر آن دو بزرگوار ایجاب فرمود، خواه با قیام و
[ صفحه 385]
جهاد نهضت فرمایند و خواه از قیام بازایستند، خواه مردم را برهبری خود دعوت كنند و خواه دعوت نفرمایند.
(م 4137 - ح 20) - (بحار ج 43 ص 285 (و مناقب ابن منازلی ص 375):
عن جابر قال: دخلت علی النبی (ص) و الحسن و الحسین (ع) علی ظهره و هو یجثو لهما و یقول: نعم الجمل جملكما، و نعم العدلان انتما.
جابر بن عبدالله انصاری علیه الرحمه گفت: بر رسول خدا (ص) وارد شدم كه: حسنین علیهماالسلام بر پشت آن حضرت سوار بودند و رسول خدا (ص) با دست و پا آماده برای سواری دادن آنها بود و میفرمود: شتر خوبی دارید، و شما نیز بار خوبی هستید.
(م 4138 - ح 21) - (بحار ج 43 ص 303):
مرفوعا الی ابن عباس (ره) قال: قال رسول الله (ص) لیلة عرج بی الی السماء رأیت الی باب الجنة مكتوبا لا اله الا الله، محمدا رسول الله (ص) علی حبیب الله، الحسن و الحسین صفوة الله، فاطمة امة الله، علی باغضیهم لعنة الله.
حدیث مرفوعا از ابن عباس است كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: شبی كه مرا بمعراج بردند، بر در بهشت نوشته دیدم: خدائی جز الله نیست، محمد رسول خدا، علی حبیب خدا، حسن و حسین برگزیدگان خدا، فاطمه كنیز خداست بر دشمنانشان لعنت و نفرین خدا باد.
(م 4139 - ح 22) - (بحار ج 43 ص 303):
قال عمر: سمعت رسول الله (ص) یقول: ان فاطمة و علیا و الحسن و الحسین فی حظیرة القدس، فی قبة بیضاء سقفها عرش الرحمان عزوجل.
عمر بن الخطاب گوید: شنیدم رسول خدا (ص) میفرمود: فاطمه و علی و حسن و حسین علیهم السلام در بهشت زیر گنبدی سپید رنگ جای گیرند كه سقف آن عرش خداوند رحمان عزوجل است.
(م 4140 - ح 23) - (بحار ج 43 ص 304):
عن جابر قال: قال رسول الله (ص): ان الجنة تشتاق الی اربعة من اهلی قد احبهم الله و امرنی بحبهم: علی بن ابی طالب، و الحسن و الحسین، و المهدی صلوات الله علیهم الذی یصلی خلفه عیسی بن مریم (ع).
جابر بن عبدالله انصاری رحمه الله گفت: رسول خدا (ص) فرمود: بهشت به چهار تن از كسان من كه خدایشان دوست میدارد و مرا نیز بدوستی آنان مأمور فرموده است مشتاق است: علی بن
[ صفحه 386]
ابیطالب و حسن و حسین و مهدی صلوات الله علیهم، آن مهدی كه حضرت مسیح عیسی بن مریم (ع) پشت سرش نماز میخواند.
(م 4141- ح 24) - (بحار ج 43 ص 306):
عن ابی عبدالله (ع) قال: قال رسول الله (ص): الولد الصالح ریحانة من الله قسمها بین عباده و ان ریحانتی من الدنیا الحسن و الحسین (ع) سمیتهما باسم سبطین من بنی اسرائیل شبرا و شبیرا.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: فرزند صالح و شایسته ریحانه (شاخه گل) خوشبوئی است از جانب خداوند كه آنرا میان بندگانش تقسیم فرموده است و همانا حسن و حسین دو ریحانه من در دنیا هستند كه آنانرا بنام دو سبط از بنی اسرائیل شبر و شبیر نام نهاده ام.
(م 4142 - ح 25) - (بحار ج 43 ص 316):
عن علی بن ابی طالب (ع): الحسن و الحسین یوم القیامة، عن جنبی عرش الرحمان بمنزلة الشنفین من الوجه.
از علی بن ابیطالب (ع) روایت است كه: در روز قیامت حسن و حسین (ع) در دو طرف عرش خداوند رحمان قرار دارند همانند دو گوشواره كه در دو طرف چهره انسان نمودار است.
(م 4143 - ح 26) - (عیون اخبار الرضا ج 2 ص 58):
قال رسول الله (ص): انت یا علی و ولدای خیرة الله من خلقه.
رسول خدا (ص) فرمود: تو یا علی! و دو فرزندم (حسن و حسین) برگزیدگان خلق خدائید.
(م 4144 - ح 27) - (عیون اخبار الرضا ج 2 ص 60):
عن علی (ع) قال: قال رسول الله (ص): خلقت یا علی من شجرة خلقت منها انا اصلها و انت فرعها، و الحسین و الحسن اغصانها و محبونا ورقها، فمن تعلق بشی ء ادخله الله عزوجل الجنة.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) گوید: رسول خدا (ص) فرمود: ای علی! تو از درختی كه من از آن خلق شدم آفریده شده ای، من اصل و ریشه ی آن درخت و تو شاخسار آن هستی و حسن و حسین (ع) شاخه های كوچك آن درخت اند، و دوستداران ما برگهای آن میباشند پس هر كس بچیزی از آن درخت تعلق جوید و دست زند خدا عزوجل او را وارد بهشت فرماید.
(م 4145 - ح 28) - (بحار ج 43 ص 316):
عن عایشة، عن النبی (ص) قال: سألت الفردوس ربها عزوجل فقالت: ای رب زینی فان
[ صفحه 387]
اصحابی و اهلی اتقیاء ابرار، فأوحی الله الیها: اولم ازینك بالحسن و الحسین.
عایشه گوید: رسول خدا (ص) فرمود: فردوس (بهشت) از خدا مسئلت كرده و گفت: خدایا مرا زینت و آرایه ببخش زیرا یاران و كسان و ساكنان من همه از پرهیزكاران و نیكوكاران هستند، خدایش وحی فرمود: مگر ترا به (وجود) حسن و حسین (ع) زینت نكرده ام؟
(م 4146 - ح 29) - (بحار ج 38 ص 9):
قال رسول الله (ص): خیر رجالكم علی بن ابیطالب و خیر شبابكم الحسن و الحسین و خیر نسائكم فاطمة بنت محمد (ص).
رسول خدا (ص) فرمود: بهترین مردان شما علی بن ابیطالب، و بهترین جوانان شما حسن و حسین و بهترین زنانتان فاطمه دختر محمد (ص) است.
(م 4147 - ح 30) - (امالی صدوق ص 125):
عن الحسن بن زیاد العطار قال: قلت لابی عبدالله (ع) قول رسول الله (ص): الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة؟ قال: هما والله سیدا شباب اهل الجنة من الأولین و الاخرین.
حسن بن زیاد عطار گوید: بامام ششم (ع) گفتار رسول خدا (ص) را كه: حسن و حسین علیهماالسلام سرور و آقای جوانان بهشتیانند، بعرض رسانیدم كه چگونه است؟ فرمود: آن دو بخدا قسم سرور جوانان اهل بهشت از اولین و آخرین هستند.
(م 4148 - ح 31) - (امالی صدوق ص 132):
قال رسول الله (ص): انا و علی و فاطمة و الحسن و الحسین و تسعة من ولد الحسین حجج الله علی خلقه، اعداؤنا اعداء الله و اولیائنا اولیاء الله.
رسول خدا (ص) فرمود: من و علی و فاطمه و حسن و حسین و نه نفر از فرزندان حسین حجت های خداوند بر خلق اوئیم، دشمنان ما دشمنان خدا، و دوستان ما دوستان خدایند.
(م 4149 - ح 32) - (فرائد السمطین ج 2 ص 98):
عن بن عباس ان النبی (ص) قال: الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة.
ابن عباس گوید: رسول خدا (ص) فرموده است: حسن و حسین علیهماالسلام سرور و آقای جوانان بهشتی اند.
(م 4150 - ح 33) - (مناقب ابن مغازلی ص 317):
عن موسی بن القاسم، عن علی بن جعفر قال: سألت ]أبا[ الحسن (ع) عن قول الله عزوجل «كمشكاة فیها مصباح (نور - 35 («قال: «المشكاة» فاطمة، «و المصباح» الحسن و الحسین
[ صفحه 388]
«الزجاجة» «كانها كوكب دری» قال: كانت فاطمة كوكبا دریا من نساء العالمین «یوقد من شجرة مباركة»: الشجرة المباركة ابراهیم «لا شرقیة و لا غربیة»: لا یهودیة و لا نصرانیة «یكاد زیتها یضی ء» قال: یكاد العلم أن ینطق منها «و لو لم تمسسه نار». «نور علی نور» قال: فیها امام بعد امام «یهدی الله لنوره من یشاء» قال: یهدی الله عزوجل لولایتنا من یشاء.
بروایت موسی بن قاسم علی بن جعفر گوید: از ابوالحسن موسی كاظم (ع) از تأویل مفاهیم جملاتی از آیه مباركه نور (نور - 35 (پرسیدم كه: «كمشكاة فیها مصباح - نور خداوندی چون چراغدانی است كه در آن چراغ است.» معنایش چیست؟ فرمود: مشكاة حضرت فاطمه و مصباح (چراغ) حسن و حسین علیهم السلام است، و در معنای: «الزجاجة كأنها كوكب دری - كه آن آبگینه همانند ستاره ای درخشان باشد» فرمود: فاطمه علیهاسلام چون ستاره ای درخشان از میان زنان جهانیان بوده است، و درباره ی: یوقد من شجرة مباركة - از درخت بابركتی برافروخته میشود.» فرمود: شجره ی بابركت ابراهیم (ع) است، و در معنای: «لا شرقیة و لا غربیة - به شرق و غرب وابستگی ندارد.» فرمود: كه از معتقدات و باورهای تحریف شده ی یهود و نصاری پاك و مبرا بوده است. و: «یكاد زیتها یضی - نزدیك باشد كه روغنش روشنائی بخشد.» را تأویل فرمود كه: نزدیك باشد رشحات علم و دانش از آن بتراود، و در تأویل: «و لولم تمسسه نار نور علی نور - و اگر چه آتش آنرا مس نكرده باشد نوری است بر نور» فرمود كه: از آن امام بعد از امامی دیگر است، و معنای جمله ی: «یهدی الله لنوره من یشاء - خدا هر كس را كه بخواهد برای نورش هدایت و راهنمائی فرماید» را چنین بیان فرمود كه: خدای عزوجل هر كس را كه بخواهد به ولایت ما راهنمائی و هدایت میكند.
(م 4151 - ح 34) - (بحار ج 44 ص 241):
عن ام سلمة قالت: دخل رسول الله ذات یوم و دخل فی اثره الحسن و الحسین (ع) و جلسا الی جانبیه فأخذ الحسن علی ركبته الیمنی، و الحسین علی ركبته الیسری، و جعل یقبل هذا تارة و هذا اخری و اذا بجبرئیل قد نزل و قال: یا رسول الله انك لتحب الحسن و الحسین؟ فقال: و كیف لا احبهما و هما ریحانتای من الدنیا و قرتا عینی؟ فقال: جبرئیل: یا نبی الله ان الله قد حكم علیهما بأمر فاصبر له، فقال: و ما هو یا أخی؟ فقال: قد حكم علی هذا الحسن أن یموت مسموما، و علی هذا الحسین أن یموت مذبوحا و ان لكل نبی دعوة مستجابه، فان شئت كانت دعوتك لولدیك الحسن و الحسین، فادع الله ان یسلمهما من السم و القتل، و ان شئت كانت مصیبتهما ذخیرة فی شفاعتك للعصاة من امتك یوم القیامة. فقال النبی (ص): یا جبرئیل انا راض بحكم
[ صفحه 389]
ربی لا ارید الا ما یریده، و قد أحببت ان تكون دعوتی ذخیرة لشفاعتی فی العصاة من امتی و یقضی الله فی ولدی ما یشاء.
ام سلمه رضی الله عنها گوید: روزی رسول خدا (ص) داخل خانه ام گردید و در پی آن حضرت حسن و حسین وارد شدند و دو طرف آن جناب نشستند، رسول خدا (ص) حسن را روی زانوی راست و حسین را روی زانوی چپ خویش بنشانید و شروع به بوسیدن آنان كرد كه: ناگاه جبرئیل (ع) فرود آمد و عرض كرد: یا رسول الله: آیا براستی حسن و حسین را بسیار دوست میداری؟ فرمود: چگونه آنها را دوست ندارم كه دو ریحانه ی من در دنیا و نور دو چشمان منند؟
جبرئیل (ع) گفت: ای رسول خدا! خدا درباره ی آنها حكمی مقرر فرموده است و تو به داوری و حكم خدا بردبار باش. فرمود: برادر جبرئیل آن حكم چیست؟ گفت: خدا مقرر داشته است كه: حسن با زهر مسموم، و حسین سر جدا شهید گردد، و هر پیامبری را در پیشگاه خدا دعا و خواسته ای مستجاب میباشد كه: اگر خواستی برای فرزندانت حسن و حسین دعا كن تا خداوند آنها را از زهر و شهادت سالم بدارد، و اگر خواستی میتوانی تحمل مصیبت آنان را ذخیره ی شفاعت خود در روز قیامت برای گناهكاران امت خود قرار دهی. رسول خدا (ص) فرمود: جبرئیل! من به حكم و اراده ی خدا راضی و خوشحالم، جز آنچه را كه خدا میخواهد، نمیخواهم، و دوست میدارم كه: خواسته و دعایم ذخیره ای برای شفاعت من درباره ی گناهكاران امت من باشد، و خداوند درباره ی فرزندانم آنچه خود خواهد حكم و داوری فرماید.
(م 4152 - ح 35) - (فرائد السمطین ج 2 ص 30):
عن بن عباس قال: سمعت النبی (ص) باذنی و الا فصمتا و هو یقول: انا شجرة، و فاطمة حملها، و علی لقاحها، و الحسن و الحسین ثمرها، و المحبون اهل البیت ورقها من الجنة حقا حقا.
ابن عباس گوید: با این دو گوشم از رسول خدا (ص) شنیده ام وگرنه هر دو گوشم كر و ناشنوا گردند كه: آن حضرت میفرمود: من بمنزله درخت و فاطمه بار آن، و علی مایه ی باروری، و حسن و حسین میوه های آن درخت و بحقیقت و راستی كه دوستان خاندان من برگهای بهشتی این درختند.
(م 4153 - ح 36) - (فرائد السمطین ج 2 ص 43):
عن علی بن ابی طالب (ع) قال: شكوت الی رسول الله (ص) حسد الناس لی فقال: اما ترضی ان تكون رابع أربعة؟ اول من یدخل الجنة انا و انت و الحسن و الحسین، و ازواجنا عن ایماننا و شمائلنا، و ذریاتنا خلف ازواجنا و شیعتنا من ورائنا.
[ صفحه 390]
علی بن ابیطالب (ع) فرمود: من، از حسادت و رشك بری مردم نسبت بخود به پیشگاه رسول خدا (ص) شكایت بردم.
فرمود: آیا خوشحال نمیشوی كه یكی از چهار نفر باشی؟ نخستین كسی كه: وارد بهشت میشود من و تو و حسن و حسین میباشم، و همسران ما در طرف راست و چپ ما، و فرزندان ما پشت سر همسران ما، و دوستداران و شیعیان ما پشت سر مایند.
(م 4154 - ح 37) - (فرائد السمطین ج 2 ص 116):
عن البراء بن عازب، قال: نظر النبی (ص) الی الحسن فقال: اللهم انی احبه فاحبه و احب من أحبه.
براء بن عازب گفت: رسول خدا (ص) نگاهی به حسن كرده عرض كرد: خدایا! من دوستش دارم، تو نیز او را دوست بدار، و هر كس كه: او را دوست میدارد دوست بدار.
(م 4155 - ح 38) - (فرائد السمطین ج 2 ص 108):
عن عبدالله بن مسعود، قال: كان الحسن و الحسین علی ظهر رسول الله (ص) و هو یصلی فجعل الناس ینحونهما، فقال: النبی (ص): دعوهما فانهما ممن احبهما، بأبی و امی هما و أباهما، من احبنی فلیحبهما.
عبدالله بن مسعود گوید: رسول خدا (ص) نماز میخواند و حسن و حسین بر پشت آن حضرت می نشستند و مردم آهنگ منصرف كردن كودكان از اینكار نمودند كه: رسول خدا (ص) فرمود: آنها را بحال خود بگذارید و كاری به آنها نداشته باشید كه آنان از جمله كسانی هستند كه من آنها را دوست میدارم، پدر و مادرم فدای آنها، و پدرشان باد، هر كس مرا دوست دارد باید آنها را دوست بدارد.
(م 4156 - ح 39) - (فرائد السمطین ج 2 ص 121):
عن الحسن رضی الله عنه انه قال: «انی لاستحیی من ربی أن القاه و لم أمش الی بیته» فمشی عشرین مرة من المدینة علی رجلیه.
امام حسن (ع) فرمود: من شرم دارم كه خدای را ملاقات كنم و بخانه اش نرفته باشم. كه با پاهای مبارك (پیاده) بیست مرتبه از مدینه برای زیارت خانه ی خدا رفته است.
(م 4157 - ح 40) - (فرائد السمطین ج 2 ص 123):
عن عبدالله بن جدعان قال: حج الحسن بن علی خمس عشرة حجة ماشیا و ان النجائب لتقاد معه. و خرج من ماله لله مرتین، و قاسم الله ماله ثلاث مرات حتی أن كان لیعطی نعلا و یمسك نعلا ]و یعطی خفا و یمسك خفا[.
[ صفحه 391]
عبدالله بن جدعان گفت: حسن بن علی (ع) ده بار پیاده بزیارت خانه خدا رفت و اسبان و شتران قیمتی با بار و بنه آن حضرت را همراهی میكرده، و دوبار تمام دارائیش را در راه خدا بفقرا داد، و سه بار نیز نصف دارائیش را در راه خدا بفقرا داد تا آنجا كه یك لنگه كفش را خود برمیداشت و یك لنگه را بدیگران میداد.
(م 4158 - ح 41) - (فرائد السمطین ج 2 ص 129):
عن قریط عن أبیه أبی رمثة، قال: ان النبی (ص) قال: حسین منی و انا منه، و ]هو[ سبط من الأسباط، احب الله من أحب حسینا، ان الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة.
بروایت قریط از پدرش ابورمثه رسول خدا (ص) فرمود: حسین از من است و من از حسینم، و او نوه ای از نوادگان است، هر كس حسین را دوست دارد خدایش دوست بدارد، براستی كه: حسن و حسین دو سرور و مهتر جوانان بهشتند.
(م 4159 - ح 42) - (فرائد السمطین ج 2 ص 131):
عن یعلی ]بن مرة[ العامری: انه خرج مع رسول الله (ص) الی طعام دعوا له، قال: فاستمثل رسول الله (ص) امام القوم و حسین مع غلمان یلعب، فأراد رسول الله (ص) ان یأخذه فطفق الصبی یفرها هنا مرة و هاهنا مرة، فجعل النبی (ص) یضاحكه حتی أخذه، قال: فوضع النبی (ص) احدی یدیه تحت قفاه و الأخری تحت ذقنه و وضع فاه علی فیه فقبله و قال: حسین منی و انا من حسین، احب الله من احب حسینا، حسین سبط من الأسباط.
بروایت یعلی بن مره ی عامری، وی با رسول خدا (ص) به میهمانی رفت و میگوید: رسول خدا (ص) جلو جمعیت ایستاده بود و حسین (ع) با كودكان بازی میكرد، و رسول خدا خواست او را بگیرد، حسین گاهی این طرف و گاهی آن طرف فرار میكرد، و رسول خدا (ص) او را می خندانید تا وی را برگرفت، راوی گوید: رسول خدا (ص) یك دست بر پشت و دست دیگرش را زیر گلوی حسین گذاشته و لب خویش بر لب حسین بنهاد و فرمود: حسین از من و من از حسینم، هر كه حسین مرا دوست بدارد خدایش دوست میدارد، حسین نوه ای از نوادگان است.
(م 4160 - ح 43) - (شرف النبی خرگوشی ص 271):
عن عمر بن الخطاب قال: قال رسول الله (ص): انا و فاطمة و الحسن و الحسین و علی فی حظیرة القدس فی قبة بیضاء و هی قبة المجد و شیعتنا عن یمین عرش الرحمن.
عمر بن خطاب گوید: رسول خدا (ص) فرمود: من و فاطمه و حسن و حسین و علی در حظیره قدس (بهشت) و در زیر قبه و گنبد سفید، كه گنبد مجد و شرافت نام دارد میباشم و شیعیان ما در طرف
[ صفحه 392]
راست عرش خداوند رحمان خواهند بود.
(م 4161 - ح 44) - (شرف النبی خرگوشی ص 265):
عن رسول الله (ص) قال: ان الولد ریحانة من الله تعالی قسمها بین العباد و ان ریحانتی من الدنیا: الحسن و الحسین.
رسول خدا (ص) فرمود: فرزند ریحانه ای است كه از طرف خداوند بزرگ میان بندگان تقسیم گشته و حسن و حسین ریحانه ی من از دنیا میباشند.
(م 4162 - ح 45) - (شرف النبی خرگوشی ص 265):
عبدالله بن بریدة قال: سمعت ابی كان رسول الله (ص) یخطبنا فجاء الحسن و الحسین و علیهما قمیصان احمران یمشیان و یعثران فنزل رسول الله (ص) من المنبر فحملهما و وضعهما بین یدیه ثم قال: صدق الله. (انما اموالكم و اولادكم فتنة). نظرت الی هذین الصبیین یمشیان و یعثران فلم اصبر حتی قطعت حدیثی و رفعتهما.
عبدالله بن بریده گوید از پدرم شنیدم كه (روزی) رسول خدا (ص) مشغول ایراد خطبه بود و برای ما سخن میگفت كه: حسن و حسین آمدند و پیراهن قرمز بر تن داشتند و راه میرفتند و میافتادند كه رسول (ص) از منبر بزیر آمده آندو را برگرفت و در مقابل خود بنشانید آنگاه فرمود: سخن به راست گفته است خداوند: (سوره تغابن آیه 15):«دارائی و فرزندان شما مورد آزمایش و ابتلایند.» من باین دو كودك نگاه كردم كه راه میرفتند و بر زمین میافتادند صبر و طاقت نیاوردم تا اینكه گفتارم را قطع كرده و كودكان را از زمین برگرفتم.
(م 4163 - ح 46) - (شرف النبی خرگوشی ص 250):
و روی عبدالعزیز باسناده عن النبی (ص) قال: كان النبی (ص) جالسا فأقبل الحسن و الحسین فلما رآهما قال لهما و استبطأ بلوغهما الیه فاستقبلهما و حملهما علی كتفه و قال: نعم المطی مطیكما، و نعم الراكبان أنتما و ابوكما خیر منكما.
عبدالعزیز به اسنادش از رسول خدا (ص) روایت كرده است كه: پیغمبر اكرم (ص) نشسته بود حسن و حسین علیهماالسلام بسوی آنحضرت میآمدند كه چون آنها را بدید فراخواند و آمدنشان تاخیر شد كه رسول خدا (ص) خود بسوی آنها رفته و آنان را بر دوش مبارك برگرفت و فرمود: چه نیك مركب است مركب شما، و چه سوار نیكوئی هستید شما، و پدرتان از شما بهتر است.
(م 4164 - ح 47) - (شرف النبی خرگوشی ص 253):
عن النبی (ص) قال: لعلی بن ابی طالب رضی اله عنه اوتیت ثلثا لم یؤتهن احد و لا انا:
[ صفحه 393]
صهرا مثلی و لم اوت انا مثلی، و اوتیت صدیقة مثل ابنتی و لم اوتیت مثلها زوجة، و اوتیت الحسن و الحسین من صلبك و لم اوت من صلبی مثلها ولكنكم منی و انا منكم.
رسول خدا (ص) بعلی بن ابیطالب فرمود: یا علی! سه چیز نصیب گرفته ای كه نصیب هیچ كس حتی من نشده است:
داماد چون منی هستی كه: من داماد چون منی نیستم، و چون دخترم حضرت صدیقه (فاطمه زهرا علیهاالسلام) همسری داری كه بمن چون او همسری نصیب نگردیده، و فرزندانی چون حسن و حسین بتو داده شده است و از صلب من چون آنها بمن مرحمت نگشته است ولی همه ی شما از من و من از شمایم.
(م 4165 - ح 48) - (شرف النبی خرگوشی ص 247):
عن ابی هریرة یقول: سمعت رسول الله (ص) یقول: من احب الحسن و الحسین فقد احبنی، و من ابغضهما فقد ابغضنی.
ابوحازم گوید: شنیدم ابوهریره میگفت: من خود شنیدم كه رسول خدا (ص) میفرمود: هر كس حسن و حسین علیهماالسلام را دوست بدارد محققا مرا دوست داشته و هر كه با آنان دشمنی كند قطعا با من دشمنی كرده است.
(م 4166 - ح 49) - (مناقب ابن مغازلی ص 373):
عن ابی هریرة قال: رأیت رسول الله (ص) یمص لعاب الحسن و الحسین كما یمص الرجل التمرة.
ابوهریره گوید: دیدم رسول خدا (ص) آب دهان حسن و حسین را می مكید چنانكه مردی خرما را می مكد.
(م 4167 - ح 50) - (محجة البیضاء ج 4 ص 225):
قیل لمحمد بن الحنفیة رضی الله عنه: ابوك یسمح بك فی الحرب و یشح بالحسن و الحسین علیهماالسلام فقال: هما عیناه و انایده، و الأنسان یقی عینیه بیده و قال مرة اخری و قد قیل له ذلك: انا ولده و هما ولدا رسول الله (ص).
به محمد بن حنفیه رضی الله عنه گفتند: پدرت در اعزام تو بمیدان جنگ راغب بود و درباره ی حسنین علیهماالسلام بی رغبت و میل (بیشتر ترا بمیدان جنگ می فرستاد و آنانرا در كنار خویش میداشت)؟ فرمود: حسن و حسین علیهماالسلام بمنزله ی دو چشم پدرم بودند و من بجای دست او، و هر انسانی چشمانش را بوسیله ی دستش حفظ و حراست میكند. و بار دیگر كه در این مورد بوی
[ صفحه 394]
گفتند، فرمود: حضرت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام فرزندان رسول خدا (ص) بودند و من فرزند خود او.
(م 4168 - ح 51) - (الغدیر 10 ص 121 - اخرجه الطبرانی فی الكبیر):
عن النبی (ص): الحسن و الحسین جدهما فی الجنة و امهما فی الجنة و عمهما فی الجنة، و عمتهما فی الجنة، و خالاتهما فی الجنة، و هما فی الجنة و من احبهما فی الجنة.
رسول خدا (ص) فرمود: حسن و حسین و جد آنها در بهشت، و پدر و مادرشان در بهشت، و عمو و عمه آنان در بهشت، و خاله هایشان در بهشت و هر كس آنان را دوست بدارد در بهشت است.
(م 4169 - ح 52) - (بحار ج 43 ص 263):
عن زینب بنت ابی رافع قالت: اتت فاطمة بنت رسول الله (ص) بابنیها الحسن و الحسین (ع) الی رسول الله (ص) فی شكواه الذی توفی فیه فقالت: یا رسول الله! هذان ابناك فورتهما شیئا فقال: اما الحسن فان له هیبتی و سؤددی، و اما الحسین فان له شجاعتی وجودی.
زینب دختر ابورافع گفت: فاطمه دختر رسول خدا (ص) با دو فرزندش حسن و حسین در هنگام بیماری پدرش به نزد رسول خدا (ص) آمد، همان بیماری كه پیامبر (ص) با آن رحلت فرمود، فاطمه گفت: ای رسول خدا! این دو كودك فرزندان تواند چیزی از ویژگی و اختصاصی خود بآنها به ارث مرحمت فرمای! فرمود: وقار و بزرگی و مهتری من مال حسن، شجاعت و سخاوت من از آن حسین.
(م 4170 - ح 53) - (محجة البیضاء ج 4 ص 212):
عن علی (ع) قال: سمعت رسول الله (ص) یقول: ان الله تبارك و تعالی خلقنی و علیا و فاطمة و الحسن و الحسین من نور واحد.
حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: شنیدم رسول خدا (ص) می فرمود: براستی خدای تبارك و تعالی مرا و علی و فاطمه و حسن و حسین را از یك نور آفریده است.
(م 4171 - ح 54) - (بحار ج 43 ص 318):
عن محمد بن علی (ع) انه قال: اذنب رجل ذنبا فی حیاة رسول الله (ص) فتغیب حتی وجد الحسن و الحسین فی طریق خال، فاخذهما فاحتملهما علی عاتقیه و أتی بهما النبی (ص) فقال: یا رسول الله انی مستجیر بالله و بهما، فضحك رسول الله (ص) حتی رد یده الی فمه ثم قال للرجل اذهب فانت طلیق، و قال للحسن و الحسین قد شفعتكما فیه ای فتیان! فانزل الله تعالی: «ولو انهم اذ ظلموا انفسهم جاؤك فاستغفروا الله و استغفرلهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما. (نساء - 63 (.
[ صفحه 395]
محمد بن علی (ع) گوید: مردی در زمان حیات رسول خدا (ص) مرتكب گناهی گشته و پنهان شد تا اینكه روزی در راه خلوتی حسن و حسین (ع) را بدید، آنان را برگرفت و بر دوش خویش بنهاد و با آنها بخدمت رسول خدا (ص) بیامد و عرض كرد: یا رسول الله! من، بخدا و این دو كودك پناهنده هستم، رسول خدا (ص) سخت بخندید تا آنجا كه: دست مبارك بر دهان گذاشت سپس بآن مرد فرمود: برو تو آزاد هستی و به حسن و حسین فرمود: بچه های من، من شفاعت شما را درباره این مرد پذیرفتم كه: خدای تعالی این آیت فرو فرستاد: (نساء - 63):«و اگر چه آنها بخویش ستم كنند و به نزد تو آیند و رسول خدا (ص) برای ایشان آمرزشخواهی كند آنان خدای را مهربان و توبه پذیر خواهند دید.»
(م 4172 - ح 55) - (شرف النبی خرگوشی ص 436):
قال علی بن ابی طالب رضی الله عنه: زارنا رسول الله (ص) فبات عندنا و الحسن و الحسین نائمین فاستسقی الحسن فقام رسول الله (ص) الی قربة فجعل یسكبها فی القدح ثم جعل یسقیه فتناول الحسین فمنعه و بدأ بالحسن. قالت فاطمة یا رسول الله كأنه احب الیك؟ قال: انما استسقانی اولا، ثم قال (ص) انی و ایاك و هذین و هذا الراقد یعنی علیا فی مكان واحد یوم القیامة.
علی بن ابیطالب رضی الله عنه فرمود: رسول خدا (ص) به دیدار ما آمد و شب نزد ما بماند، حسن و حسین علیهماالسلام خوابیده بودند، حسن آب بخواست: رسول خدا (ص) خود برخاست و مشك آب را برداشته در قدح ریخت تا به حسن بنوشاند كه: حسین (ع) دست پیش برد تا آب را برگیرد، پیغمبر (ص) باو آب نداد و به نوشانیدن حسن آغاز فرمود فاطمه (ع) عرض كرد: ای رسول خدا! مثل اینكه او (حسن) را بیشتر دوست داری؟ فرمود: دخترم نخست حسن آب خواسته است، آنگاه فرمود: دخترم! من و تو و این دو، این شخص خوابیده یعنی علی (ع) روز قیامت در یكجا هستیم.
[ صفحه 396]
عن علی بن الحسین (ع) قال: ان فاطمة (ع) عقت عن الحسن و الحسین (ع) واعطت القابلة رجل شاة و دینارا.
حضرت علی بن الحسین زین العابدین (ع) فرمود: حضرت فاطمه ی زهرا سلام الله علیها از برای حضرت امام حسن و حسین (ع) عقیقه داد و ران گوسفند عقیقه را باضافه یك دینار طلا به قابله عطا فرمود.
(م 4119 - ح 2) - (بحار ج 43 ص 228):
عن فاطمة بنت الحسین (ع) عن فاطمة الكبری (ع) قالت: قال رسول الله (ص): كل بنی ام ینتمون الی عصبتهم الا ولد فاطمة (ع) فانی انا ابوهم و عصبتهم.
حضرت فاطمه دختر امام حسین (ع) از حضرت زهرا (ع) روایت كرده كه فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: تمام فرزندان مادران منتسب به خویشاوندی و پیوند پدران میباشند جز فرزندان فاطمه (ع) كه من پدر ایشانم و آنان بمن پیوند دارند.
(م 4120 - ح 3) - (بحار ج 43 ص 231):
عن محمد بن مروان قال: قلت لأبی عبدالله (ع): هل قال رسول الله (ص): ان فاطمة احصنت فرجها فحرم الله ذریتها علی النار؟ قال: نعم، عنی بذلك الحسن و الحسین (ع) و زینب و ام كلثوم (ع).
محمد بن مروان گوید: بحضرت امام صادق (ع) عرض كردم: آیا رسول خدا (ص) فرموده است كه: (چون) براستی فاطمه (ع) دامن خود را از آلایش حفظ فرموده است خدای تعالی فرزندانش را بر آتش جهنم حرام كرد؟ فرمود: آری، مقصود رسول اكرم (ص) حضرت امام حسن و
[ صفحه 381]
امام حسین و حضرت زینب و ام كلثوم علهیم السلام بود.
(م 4121 - ح 4) - (فرائد السمطین ج 2 ص 99 و بحار ج 43 ص 263):
عن جعفر عن ابیه (ع) قال: قال رسول الله (ص): الحسن و الحسین (ع) سیدا شباب اهل الجنة و ابوهما خیر منهما.
حضرت امام صادق (ع) بنقل از پدرش فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: حضرت امام حسن و امام حسین (ع) سرور جوانان اهل بهشتند و پدرشان از آنان بهتر است.
(م 4122 - ح 5) - (عیون اخبار الرضا ج 2 ص 62):
قال النبی (ص): الحسن و الحسین خیر اهل الأرض بعدی و بعد ابیهما، و امهما افضل نساء اهل الأرض.
رسول اكرم (ص) فرمود: حضرت امام حسن و امام حسین (ع) بعد از من و پدرشان، بهترین اهل زمین هستند، و مادر آنها برترین زنان ساكنان زمین است.
(م 4123 - ح 6) - (بحار ج 43 ص 263):
عن علی (ع) قال: بینما الحسن و الحسین یصطرعان عند النبی (ص) فقال النبی: هیأ یا حسن! فقالت فاطمة: یا رسول الله (ص)! تعین الكبیر علی الصغیر؟ فقال رسول الله (ص): جبرئیل یقول: هیأ یا حسین! و انا اقول هیأ یا حسن.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: حضرت امام حسن و امام حسین (ع) در محضر رسول اكرم (ص) كشتی گرفتند، رسول خدا (ص) فرمود: جانم حسن شتاب كن، حضرت فاطمه زهرا (ع) عرض كرد: یا رسول الله (ص) بزرگتر را علیه كوچكتر اعانت و تشجیع میكنی؟ فرمود: (فاطمه جان!) جبرائیل (ع) میگوید: حسینم! شتاب كن و من نیز حسن را یاری و تشجیع میكنم.
(م 4124 - ح 7) - (بحار ج 43 ص 263):
قال رسول الله (ص): اما الحسن فانحله الهیبة و العلم، و اما الحسین فانحله الجود و الرحمة.
رسول خدا (ص) فرمود: من، هیبت و علم (خود) را بحسن (ع) می بخشم، و جود و بخشش و رحمتم را بحسین (ع).
(م 4125 - ح 8) - (بحار ج 43 ص 281):
قال رسول الله (ص): الولد ریحانة، و الحسن و الحسین ریحانتای من الدنیا.
رسول خدا (ص) فرمود: فرزند ریحانه (گیاهی است خوشبو) است، و حسن و حسین دو ریحانه ی من از دنیا میباشند.
[ صفحه 382]
(م 4126 - ح 9) - (بحار ج 43 ص 264):
عن ابی هریرة، قال سمعت رسول الله (ص) یقول: من احب الحسن و الحسین فقد احبنی، و من ابغضهما فقد ابغضنی.
ابوهریره گفت: شنیدم رسول خدا (ص) میفرمود: هر كس حسن و حسین (ع) را دوست بدارد مرا دوست داشته است، و هر كس با آنها دشمنی كند با من دشمنی كرده است.
(م 4127 - ح 10) - (بحار ج 43 ص 266):
عن الرضا (ع)، عن آبائه (ع) قال (ع): ان الحسن و الحسین (ع) كانا یلعبان عند النبی (ع) حتی مضی عامة اللیل ثم قال (ص) لهما: انصرفا الی امكما فبرقت برقة فمازالت تضی ء لهما حتی دخلا علی فاطمة (ع) و النبی (ص) ینظر الی البرقة فقال: الحمدلله الذی اكرمنا اهل البیت.
حضرت امام رضا (ع) از پدران بزرگوار خود علیهم السلام روایت فرمود كه: امام حسن و امام حسین (ع) در محضر رسول خدا (ص) بازی میكردند تا اینكه پاسی از شب گذشت، آنگاه بآنها فرمود: اكنون بسوی مادرتان برگردید، در آن وقت برقی درخشید و همچنان روشنائی میداد تا آن دو بخدمت مادر خود حضرت فاطمه (ع) رسیدند. و حضرت رسول خدا (ص) به برق نگاه میكرد و فرمود: خدا را شكر كه ما خانواده را گرامی داشته است.
(م 4128 - ح 11) - (بحار ج 43 ص 269):
عن عمران بن الحصین قال: قال رسول الله (ص) لی: یا عمران بن حصین ان لكل شی ء موقعا من القلب و ما وقع موقع هذین الغلامین من قلبی شی ء قط فقلت: كل هذا یا رسول الله (ص)، قال: یا عمران و ما خفی علیك اكثر ان الله امرنی بحبهما.
عمران بن حصین گوید: رسول اكرم (ص) بمن فرمود: عمران! راستی هر چیزی در دل آدمی جای و مقامی دارد، و هرگز در دل من چیزی جای این دو پسر را نگرفته است. من عرض كردم: ای رسول خدا! همه این چنین هستند. فرمود: ای عمران! بیشتر از این حقیقت امر بر تو پوشیده نباشد كه خداوند مرا به دوستی ورزیدن بآنها دستور داده است.
(م 4129 - ح 12) - (بحار ج 43 ص 269):
عن ابی ذر الغفاری قال: امرنی رسول الله (ص) بحب الحسن و الحسین فأحببتهما و انا احب من یحبهما لحب رسول الله (ص) ایاهما.
ابوذر غفاری رضی الله عنه گفت: رسول خدا (ص) مرا مأمور به دوستداری امام حسین و امام
[ صفحه 383]
حسین (ع) فرمود، لذا من آنان را دوست میدارم و دوستداران آنها را نیز دوست دارم زیرا رسول اكرم (ص) آنان را دوست میداشت.
(م 4130 - ح 13) - (بحار ج 43 ص 270):
عن ابی ذر الغفاری قال: رأیت رسول الله (ص) یقبل الحسین بن علی و هو یقول: من احب الحسن و الحسین و ذریتهما مخلصا لم تفلح النار وجهه، ولو كانت ذنوبه بعدد رمل عالج الا ان یكون ذنبا یخرجه من الایمان.
ابوذر غفاری علیه الرحمه گفت: رسول خدا (ص) را دیدم كه حسین (ع) مرا میبوسید و میفرمود: هر كس حضرت امام حسن و امام حسین (ع) و ذریه ی آنان را از روی اخلاص دوست بدارد. چهره اش آسیب آتش جهنم را نمی بیند و اگر چه گناهانش بشماره ی ریگهای انباشته و تو بر توی كوه عالج باشد (گویند: عالج سلسله كوهی است در بیابان عربستان كه بالای آن به بیابان دهناء و پائین آن به نجد متصل میباشد) مگر گناهی كه گناهكار را از ایمان بدر كند.
(م 4131 - ح 14) - (بحار ج 43 ص 270):
عن عبدالله بن مسعود قال: سمعت رسول الله (ص) یقول: من كان یحبنی فلیحب ابنی هذین فان الله امرنی بحبهما.
عبدالله بن مسعود گفت: شنیدم حضرت رسول اكرم (ص) میفرمود: هر كس مرا دوست میدارد، باید دوستدار این دو فرزندم (حسن و حسین (ع)) باشد زیرا خدای تعالی مرا به دوستداری آنان امر فرموده است.
(م 4132 - ح 15) - (بحار ج 43 ص 270):
عن ابی جعفر (ع) قال: قال رسول الله (ص): من اراد ان یتمسك بعروة الله الوثقی التی قال الله عزوجل فی كتابه فلیتوال علی بن ابی طالب و الحسن و الحسین فان الله تبارك و تعالی یحبهما من فوق عرشه.
حضرت امام محمد باقر (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: هر كس بخواهد بریسمان محكم خدا كه پروردگار عزوجل در قرآن مجید امر باعتصام بدان فرموده تمسك جوید، باید حضرت علی بن ابیطالب و امام حسن و امام حسین علیهم السلام را دوست بدارد كه خدای بزرگ از فراز عرش آنها را دوست میدارد.
(م 4133 - ح 16) - (بحار ج 43 ص 270):
عن ابی عبدالله (ع) قال: قال رسول الله (ص): من ابغض الحسن و الحسین جاء یوم
[ صفحه 384]
القیامة و لیس علی وجهه لحم و لم تنله شفاعتی.
حضرت امام جعفر صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: هر كس با حضرت امام حسن و امام حسین (ع) دشمنی كند، در حالتیكه گوشت بر چهره ندارد وارد محشر میشود و بشفاعت من نائل نخواهد شد.
(م 4134 - ح 17) - (بحار ج 43 ص 271 - فرائد السمطین ج 2 ص 27):
عن علی بن جعفر عن اخیه موسی (ع) قال: اخذ رسول الله (ص) بید الحسن و الحسین (ع) فقال (ص): من احب هذین الغلامین و أباهما و امهما فهو معی فی درجتی یوم القیامة.
علی بن جعفر از برادر بزرگوارش حضرت امام موسی كاظم (ع) روایت كرده كه فرمود: رسول خدا (ص) دست امام حسن و امام حسین (ع) را گرفته و فرمود: هر كس این دو پسر و پدر و مادر آنها را دوست بدارد؛ در درجات روز قیامت من، با من خواهد بود.
(م 4135 - ح 18) - (بحار ج 43 ص 275):
عن سلمان (ره) قال: سمعت رسول الله (ص) یقول فی الحسن و الحسین (ع): اللهم انی احبهما فأحبهما و احبب من احبهما.
و قال (ص): من احب الحسن و الحسین أحببته و من احببته احبه الله، و من احبه الله ادخله الجنة، و من ابغضهما ابغضته، و من ابغضته الله، و من ابغضه الله أدخله النار.
سلمان فارسی رضی الله عنه گفت: شنیدم رسول خدا (ص) درباره ی امام حسن و امام حسین (ع) میفرمود: خدایا من این دو فرزند را دوست میدارم تو نیز آنها و دوستدارانشان را دوست بدار. و فرمود: هر كس حسن و حسین (ع) را دوست بدارد، من او را دوست دارم، و من دوستدار هر كس باشم خدایش دوست میدارد و خدا هر كه را دوست بدارد وارد بهشتش میفرماید. و آنكس كه این دو فرزندم را دشمن دارد من دشمن اویم و من دشمن هر كس باشم خدایش دشمن دارد و خدا دشمن هر كس باشد او را بآتش دوزخ دراندازد.
(م 4136 - ح 19) - (بحار ج 43 ص 278):
الخبر المشهور عن النبی (ص) انه قال: ابنای هذان امامان قاما اوقعدا، اوجب لهما الامامة بموجب القول سواء نهضا بالجهاد اوقعدا عنه، دعیا الی انفسهما او تركا ذلك.
در خبری مشهور از رسول خدا (ص) روایت شده است كه آن حضرت فرموده است: این دو پسرم (حضرت امام حسن و امام حسین) امام و پیشوا و رهبر امت اسلامند خواه قیام كنند یا بنشینند - با این گفتار رسول خدا (ص) امامت و رهبری امت را بر آن دو بزرگوار ایجاب فرمود، خواه با قیام و
[ صفحه 385]
جهاد نهضت فرمایند و خواه از قیام بازایستند، خواه مردم را برهبری خود دعوت كنند و خواه دعوت نفرمایند.
(م 4137 - ح 20) - (بحار ج 43 ص 285 (و مناقب ابن منازلی ص 375):
عن جابر قال: دخلت علی النبی (ص) و الحسن و الحسین (ع) علی ظهره و هو یجثو لهما و یقول: نعم الجمل جملكما، و نعم العدلان انتما.
جابر بن عبدالله انصاری علیه الرحمه گفت: بر رسول خدا (ص) وارد شدم كه: حسنین علیهماالسلام بر پشت آن حضرت سوار بودند و رسول خدا (ص) با دست و پا آماده برای سواری دادن آنها بود و میفرمود: شتر خوبی دارید، و شما نیز بار خوبی هستید.
(م 4138 - ح 21) - (بحار ج 43 ص 303):
مرفوعا الی ابن عباس (ره) قال: قال رسول الله (ص) لیلة عرج بی الی السماء رأیت الی باب الجنة مكتوبا لا اله الا الله، محمدا رسول الله (ص) علی حبیب الله، الحسن و الحسین صفوة الله، فاطمة امة الله، علی باغضیهم لعنة الله.
حدیث مرفوعا از ابن عباس است كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: شبی كه مرا بمعراج بردند، بر در بهشت نوشته دیدم: خدائی جز الله نیست، محمد رسول خدا، علی حبیب خدا، حسن و حسین برگزیدگان خدا، فاطمه كنیز خداست بر دشمنانشان لعنت و نفرین خدا باد.
(م 4139 - ح 22) - (بحار ج 43 ص 303):
قال عمر: سمعت رسول الله (ص) یقول: ان فاطمة و علیا و الحسن و الحسین فی حظیرة القدس، فی قبة بیضاء سقفها عرش الرحمان عزوجل.
عمر بن الخطاب گوید: شنیدم رسول خدا (ص) میفرمود: فاطمه و علی و حسن و حسین علیهم السلام در بهشت زیر گنبدی سپید رنگ جای گیرند كه سقف آن عرش خداوند رحمان عزوجل است.
(م 4140 - ح 23) - (بحار ج 43 ص 304):
عن جابر قال: قال رسول الله (ص): ان الجنة تشتاق الی اربعة من اهلی قد احبهم الله و امرنی بحبهم: علی بن ابی طالب، و الحسن و الحسین، و المهدی صلوات الله علیهم الذی یصلی خلفه عیسی بن مریم (ع).
جابر بن عبدالله انصاری رحمه الله گفت: رسول خدا (ص) فرمود: بهشت به چهار تن از كسان من كه خدایشان دوست میدارد و مرا نیز بدوستی آنان مأمور فرموده است مشتاق است: علی بن
[ صفحه 386]
ابیطالب و حسن و حسین و مهدی صلوات الله علیهم، آن مهدی كه حضرت مسیح عیسی بن مریم (ع) پشت سرش نماز میخواند.
(م 4141- ح 24) - (بحار ج 43 ص 306):
عن ابی عبدالله (ع) قال: قال رسول الله (ص): الولد الصالح ریحانة من الله قسمها بین عباده و ان ریحانتی من الدنیا الحسن و الحسین (ع) سمیتهما باسم سبطین من بنی اسرائیل شبرا و شبیرا.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: فرزند صالح و شایسته ریحانه (شاخه گل) خوشبوئی است از جانب خداوند كه آنرا میان بندگانش تقسیم فرموده است و همانا حسن و حسین دو ریحانه من در دنیا هستند كه آنانرا بنام دو سبط از بنی اسرائیل شبر و شبیر نام نهاده ام.
(م 4142 - ح 25) - (بحار ج 43 ص 316):
عن علی بن ابی طالب (ع): الحسن و الحسین یوم القیامة، عن جنبی عرش الرحمان بمنزلة الشنفین من الوجه.
از علی بن ابیطالب (ع) روایت است كه: در روز قیامت حسن و حسین (ع) در دو طرف عرش خداوند رحمان قرار دارند همانند دو گوشواره كه در دو طرف چهره انسان نمودار است.
(م 4143 - ح 26) - (عیون اخبار الرضا ج 2 ص 58):
قال رسول الله (ص): انت یا علی و ولدای خیرة الله من خلقه.
رسول خدا (ص) فرمود: تو یا علی! و دو فرزندم (حسن و حسین) برگزیدگان خلق خدائید.
(م 4144 - ح 27) - (عیون اخبار الرضا ج 2 ص 60):
عن علی (ع) قال: قال رسول الله (ص): خلقت یا علی من شجرة خلقت منها انا اصلها و انت فرعها، و الحسین و الحسن اغصانها و محبونا ورقها، فمن تعلق بشی ء ادخله الله عزوجل الجنة.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) گوید: رسول خدا (ص) فرمود: ای علی! تو از درختی كه من از آن خلق شدم آفریده شده ای، من اصل و ریشه ی آن درخت و تو شاخسار آن هستی و حسن و حسین (ع) شاخه های كوچك آن درخت اند، و دوستداران ما برگهای آن میباشند پس هر كس بچیزی از آن درخت تعلق جوید و دست زند خدا عزوجل او را وارد بهشت فرماید.
(م 4145 - ح 28) - (بحار ج 43 ص 316):
عن عایشة، عن النبی (ص) قال: سألت الفردوس ربها عزوجل فقالت: ای رب زینی فان
[ صفحه 387]
اصحابی و اهلی اتقیاء ابرار، فأوحی الله الیها: اولم ازینك بالحسن و الحسین.
عایشه گوید: رسول خدا (ص) فرمود: فردوس (بهشت) از خدا مسئلت كرده و گفت: خدایا مرا زینت و آرایه ببخش زیرا یاران و كسان و ساكنان من همه از پرهیزكاران و نیكوكاران هستند، خدایش وحی فرمود: مگر ترا به (وجود) حسن و حسین (ع) زینت نكرده ام؟
(م 4146 - ح 29) - (بحار ج 38 ص 9):
قال رسول الله (ص): خیر رجالكم علی بن ابیطالب و خیر شبابكم الحسن و الحسین و خیر نسائكم فاطمة بنت محمد (ص).
رسول خدا (ص) فرمود: بهترین مردان شما علی بن ابیطالب، و بهترین جوانان شما حسن و حسین و بهترین زنانتان فاطمه دختر محمد (ص) است.
(م 4147 - ح 30) - (امالی صدوق ص 125):
عن الحسن بن زیاد العطار قال: قلت لابی عبدالله (ع) قول رسول الله (ص): الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة؟ قال: هما والله سیدا شباب اهل الجنة من الأولین و الاخرین.
حسن بن زیاد عطار گوید: بامام ششم (ع) گفتار رسول خدا (ص) را كه: حسن و حسین علیهماالسلام سرور و آقای جوانان بهشتیانند، بعرض رسانیدم كه چگونه است؟ فرمود: آن دو بخدا قسم سرور جوانان اهل بهشت از اولین و آخرین هستند.
(م 4148 - ح 31) - (امالی صدوق ص 132):
قال رسول الله (ص): انا و علی و فاطمة و الحسن و الحسین و تسعة من ولد الحسین حجج الله علی خلقه، اعداؤنا اعداء الله و اولیائنا اولیاء الله.
رسول خدا (ص) فرمود: من و علی و فاطمه و حسن و حسین و نه نفر از فرزندان حسین حجت های خداوند بر خلق اوئیم، دشمنان ما دشمنان خدا، و دوستان ما دوستان خدایند.
(م 4149 - ح 32) - (فرائد السمطین ج 2 ص 98):
عن بن عباس ان النبی (ص) قال: الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة.
ابن عباس گوید: رسول خدا (ص) فرموده است: حسن و حسین علیهماالسلام سرور و آقای جوانان بهشتی اند.
(م 4150 - ح 33) - (مناقب ابن مغازلی ص 317):
عن موسی بن القاسم، عن علی بن جعفر قال: سألت ]أبا[ الحسن (ع) عن قول الله عزوجل «كمشكاة فیها مصباح (نور - 35 («قال: «المشكاة» فاطمة، «و المصباح» الحسن و الحسین
[ صفحه 388]
«الزجاجة» «كانها كوكب دری» قال: كانت فاطمة كوكبا دریا من نساء العالمین «یوقد من شجرة مباركة»: الشجرة المباركة ابراهیم «لا شرقیة و لا غربیة»: لا یهودیة و لا نصرانیة «یكاد زیتها یضی ء» قال: یكاد العلم أن ینطق منها «و لو لم تمسسه نار». «نور علی نور» قال: فیها امام بعد امام «یهدی الله لنوره من یشاء» قال: یهدی الله عزوجل لولایتنا من یشاء.
بروایت موسی بن قاسم علی بن جعفر گوید: از ابوالحسن موسی كاظم (ع) از تأویل مفاهیم جملاتی از آیه مباركه نور (نور - 35 (پرسیدم كه: «كمشكاة فیها مصباح - نور خداوندی چون چراغدانی است كه در آن چراغ است.» معنایش چیست؟ فرمود: مشكاة حضرت فاطمه و مصباح (چراغ) حسن و حسین علیهم السلام است، و در معنای: «الزجاجة كأنها كوكب دری - كه آن آبگینه همانند ستاره ای درخشان باشد» فرمود: فاطمه علیهاسلام چون ستاره ای درخشان از میان زنان جهانیان بوده است، و درباره ی: یوقد من شجرة مباركة - از درخت بابركتی برافروخته میشود.» فرمود: شجره ی بابركت ابراهیم (ع) است، و در معنای: «لا شرقیة و لا غربیة - به شرق و غرب وابستگی ندارد.» فرمود: كه از معتقدات و باورهای تحریف شده ی یهود و نصاری پاك و مبرا بوده است. و: «یكاد زیتها یضی - نزدیك باشد كه روغنش روشنائی بخشد.» را تأویل فرمود كه: نزدیك باشد رشحات علم و دانش از آن بتراود، و در تأویل: «و لولم تمسسه نار نور علی نور - و اگر چه آتش آنرا مس نكرده باشد نوری است بر نور» فرمود كه: از آن امام بعد از امامی دیگر است، و معنای جمله ی: «یهدی الله لنوره من یشاء - خدا هر كس را كه بخواهد برای نورش هدایت و راهنمائی فرماید» را چنین بیان فرمود كه: خدای عزوجل هر كس را كه بخواهد به ولایت ما راهنمائی و هدایت میكند.
(م 4151 - ح 34) - (بحار ج 44 ص 241):
عن ام سلمة قالت: دخل رسول الله ذات یوم و دخل فی اثره الحسن و الحسین (ع) و جلسا الی جانبیه فأخذ الحسن علی ركبته الیمنی، و الحسین علی ركبته الیسری، و جعل یقبل هذا تارة و هذا اخری و اذا بجبرئیل قد نزل و قال: یا رسول الله انك لتحب الحسن و الحسین؟ فقال: و كیف لا احبهما و هما ریحانتای من الدنیا و قرتا عینی؟ فقال: جبرئیل: یا نبی الله ان الله قد حكم علیهما بأمر فاصبر له، فقال: و ما هو یا أخی؟ فقال: قد حكم علی هذا الحسن أن یموت مسموما، و علی هذا الحسین أن یموت مذبوحا و ان لكل نبی دعوة مستجابه، فان شئت كانت دعوتك لولدیك الحسن و الحسین، فادع الله ان یسلمهما من السم و القتل، و ان شئت كانت مصیبتهما ذخیرة فی شفاعتك للعصاة من امتك یوم القیامة. فقال النبی (ص): یا جبرئیل انا راض بحكم
[ صفحه 389]
ربی لا ارید الا ما یریده، و قد أحببت ان تكون دعوتی ذخیرة لشفاعتی فی العصاة من امتی و یقضی الله فی ولدی ما یشاء.
ام سلمه رضی الله عنها گوید: روزی رسول خدا (ص) داخل خانه ام گردید و در پی آن حضرت حسن و حسین وارد شدند و دو طرف آن جناب نشستند، رسول خدا (ص) حسن را روی زانوی راست و حسین را روی زانوی چپ خویش بنشانید و شروع به بوسیدن آنان كرد كه: ناگاه جبرئیل (ع) فرود آمد و عرض كرد: یا رسول الله: آیا براستی حسن و حسین را بسیار دوست میداری؟ فرمود: چگونه آنها را دوست ندارم كه دو ریحانه ی من در دنیا و نور دو چشمان منند؟
جبرئیل (ع) گفت: ای رسول خدا! خدا درباره ی آنها حكمی مقرر فرموده است و تو به داوری و حكم خدا بردبار باش. فرمود: برادر جبرئیل آن حكم چیست؟ گفت: خدا مقرر داشته است كه: حسن با زهر مسموم، و حسین سر جدا شهید گردد، و هر پیامبری را در پیشگاه خدا دعا و خواسته ای مستجاب میباشد كه: اگر خواستی برای فرزندانت حسن و حسین دعا كن تا خداوند آنها را از زهر و شهادت سالم بدارد، و اگر خواستی میتوانی تحمل مصیبت آنان را ذخیره ی شفاعت خود در روز قیامت برای گناهكاران امت خود قرار دهی. رسول خدا (ص) فرمود: جبرئیل! من به حكم و اراده ی خدا راضی و خوشحالم، جز آنچه را كه خدا میخواهد، نمیخواهم، و دوست میدارم كه: خواسته و دعایم ذخیره ای برای شفاعت من درباره ی گناهكاران امت من باشد، و خداوند درباره ی فرزندانم آنچه خود خواهد حكم و داوری فرماید.
(م 4152 - ح 35) - (فرائد السمطین ج 2 ص 30):
عن بن عباس قال: سمعت النبی (ص) باذنی و الا فصمتا و هو یقول: انا شجرة، و فاطمة حملها، و علی لقاحها، و الحسن و الحسین ثمرها، و المحبون اهل البیت ورقها من الجنة حقا حقا.
ابن عباس گوید: با این دو گوشم از رسول خدا (ص) شنیده ام وگرنه هر دو گوشم كر و ناشنوا گردند كه: آن حضرت میفرمود: من بمنزله درخت و فاطمه بار آن، و علی مایه ی باروری، و حسن و حسین میوه های آن درخت و بحقیقت و راستی كه دوستان خاندان من برگهای بهشتی این درختند.
(م 4153 - ح 36) - (فرائد السمطین ج 2 ص 43):
عن علی بن ابی طالب (ع) قال: شكوت الی رسول الله (ص) حسد الناس لی فقال: اما ترضی ان تكون رابع أربعة؟ اول من یدخل الجنة انا و انت و الحسن و الحسین، و ازواجنا عن ایماننا و شمائلنا، و ذریاتنا خلف ازواجنا و شیعتنا من ورائنا.
[ صفحه 390]
علی بن ابیطالب (ع) فرمود: من، از حسادت و رشك بری مردم نسبت بخود به پیشگاه رسول خدا (ص) شكایت بردم.
فرمود: آیا خوشحال نمیشوی كه یكی از چهار نفر باشی؟ نخستین كسی كه: وارد بهشت میشود من و تو و حسن و حسین میباشم، و همسران ما در طرف راست و چپ ما، و فرزندان ما پشت سر همسران ما، و دوستداران و شیعیان ما پشت سر مایند.
(م 4154 - ح 37) - (فرائد السمطین ج 2 ص 116):
عن البراء بن عازب، قال: نظر النبی (ص) الی الحسن فقال: اللهم انی احبه فاحبه و احب من أحبه.
براء بن عازب گفت: رسول خدا (ص) نگاهی به حسن كرده عرض كرد: خدایا! من دوستش دارم، تو نیز او را دوست بدار، و هر كس كه: او را دوست میدارد دوست بدار.
(م 4155 - ح 38) - (فرائد السمطین ج 2 ص 108):
عن عبدالله بن مسعود، قال: كان الحسن و الحسین علی ظهر رسول الله (ص) و هو یصلی فجعل الناس ینحونهما، فقال: النبی (ص): دعوهما فانهما ممن احبهما، بأبی و امی هما و أباهما، من احبنی فلیحبهما.
عبدالله بن مسعود گوید: رسول خدا (ص) نماز میخواند و حسن و حسین بر پشت آن حضرت می نشستند و مردم آهنگ منصرف كردن كودكان از اینكار نمودند كه: رسول خدا (ص) فرمود: آنها را بحال خود بگذارید و كاری به آنها نداشته باشید كه آنان از جمله كسانی هستند كه من آنها را دوست میدارم، پدر و مادرم فدای آنها، و پدرشان باد، هر كس مرا دوست دارد باید آنها را دوست بدارد.
(م 4156 - ح 39) - (فرائد السمطین ج 2 ص 121):
عن الحسن رضی الله عنه انه قال: «انی لاستحیی من ربی أن القاه و لم أمش الی بیته» فمشی عشرین مرة من المدینة علی رجلیه.
امام حسن (ع) فرمود: من شرم دارم كه خدای را ملاقات كنم و بخانه اش نرفته باشم. كه با پاهای مبارك (پیاده) بیست مرتبه از مدینه برای زیارت خانه ی خدا رفته است.
(م 4157 - ح 40) - (فرائد السمطین ج 2 ص 123):
عن عبدالله بن جدعان قال: حج الحسن بن علی خمس عشرة حجة ماشیا و ان النجائب لتقاد معه. و خرج من ماله لله مرتین، و قاسم الله ماله ثلاث مرات حتی أن كان لیعطی نعلا و یمسك نعلا ]و یعطی خفا و یمسك خفا[.
[ صفحه 391]
عبدالله بن جدعان گفت: حسن بن علی (ع) ده بار پیاده بزیارت خانه خدا رفت و اسبان و شتران قیمتی با بار و بنه آن حضرت را همراهی میكرده، و دوبار تمام دارائیش را در راه خدا بفقرا داد، و سه بار نیز نصف دارائیش را در راه خدا بفقرا داد تا آنجا كه یك لنگه كفش را خود برمیداشت و یك لنگه را بدیگران میداد.
(م 4158 - ح 41) - (فرائد السمطین ج 2 ص 129):
عن قریط عن أبیه أبی رمثة، قال: ان النبی (ص) قال: حسین منی و انا منه، و ]هو[ سبط من الأسباط، احب الله من أحب حسینا، ان الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة.
بروایت قریط از پدرش ابورمثه رسول خدا (ص) فرمود: حسین از من است و من از حسینم، و او نوه ای از نوادگان است، هر كس حسین را دوست دارد خدایش دوست بدارد، براستی كه: حسن و حسین دو سرور و مهتر جوانان بهشتند.
(م 4159 - ح 42) - (فرائد السمطین ج 2 ص 131):
عن یعلی ]بن مرة[ العامری: انه خرج مع رسول الله (ص) الی طعام دعوا له، قال: فاستمثل رسول الله (ص) امام القوم و حسین مع غلمان یلعب، فأراد رسول الله (ص) ان یأخذه فطفق الصبی یفرها هنا مرة و هاهنا مرة، فجعل النبی (ص) یضاحكه حتی أخذه، قال: فوضع النبی (ص) احدی یدیه تحت قفاه و الأخری تحت ذقنه و وضع فاه علی فیه فقبله و قال: حسین منی و انا من حسین، احب الله من احب حسینا، حسین سبط من الأسباط.
بروایت یعلی بن مره ی عامری، وی با رسول خدا (ص) به میهمانی رفت و میگوید: رسول خدا (ص) جلو جمعیت ایستاده بود و حسین (ع) با كودكان بازی میكرد، و رسول خدا خواست او را بگیرد، حسین گاهی این طرف و گاهی آن طرف فرار میكرد، و رسول خدا (ص) او را می خندانید تا وی را برگرفت، راوی گوید: رسول خدا (ص) یك دست بر پشت و دست دیگرش را زیر گلوی حسین گذاشته و لب خویش بر لب حسین بنهاد و فرمود: حسین از من و من از حسینم، هر كه حسین مرا دوست بدارد خدایش دوست میدارد، حسین نوه ای از نوادگان است.
(م 4160 - ح 43) - (شرف النبی خرگوشی ص 271):
عن عمر بن الخطاب قال: قال رسول الله (ص): انا و فاطمة و الحسن و الحسین و علی فی حظیرة القدس فی قبة بیضاء و هی قبة المجد و شیعتنا عن یمین عرش الرحمن.
عمر بن خطاب گوید: رسول خدا (ص) فرمود: من و فاطمه و حسن و حسین و علی در حظیره قدس (بهشت) و در زیر قبه و گنبد سفید، كه گنبد مجد و شرافت نام دارد میباشم و شیعیان ما در طرف
[ صفحه 392]
راست عرش خداوند رحمان خواهند بود.
(م 4161 - ح 44) - (شرف النبی خرگوشی ص 265):
عن رسول الله (ص) قال: ان الولد ریحانة من الله تعالی قسمها بین العباد و ان ریحانتی من الدنیا: الحسن و الحسین.
رسول خدا (ص) فرمود: فرزند ریحانه ای است كه از طرف خداوند بزرگ میان بندگان تقسیم گشته و حسن و حسین ریحانه ی من از دنیا میباشند.
(م 4162 - ح 45) - (شرف النبی خرگوشی ص 265):
عبدالله بن بریدة قال: سمعت ابی كان رسول الله (ص) یخطبنا فجاء الحسن و الحسین و علیهما قمیصان احمران یمشیان و یعثران فنزل رسول الله (ص) من المنبر فحملهما و وضعهما بین یدیه ثم قال: صدق الله. (انما اموالكم و اولادكم فتنة). نظرت الی هذین الصبیین یمشیان و یعثران فلم اصبر حتی قطعت حدیثی و رفعتهما.
عبدالله بن بریده گوید از پدرم شنیدم كه (روزی) رسول خدا (ص) مشغول ایراد خطبه بود و برای ما سخن میگفت كه: حسن و حسین آمدند و پیراهن قرمز بر تن داشتند و راه میرفتند و میافتادند كه رسول (ص) از منبر بزیر آمده آندو را برگرفت و در مقابل خود بنشانید آنگاه فرمود: سخن به راست گفته است خداوند: (سوره تغابن آیه 15):«دارائی و فرزندان شما مورد آزمایش و ابتلایند.» من باین دو كودك نگاه كردم كه راه میرفتند و بر زمین میافتادند صبر و طاقت نیاوردم تا اینكه گفتارم را قطع كرده و كودكان را از زمین برگرفتم.
(م 4163 - ح 46) - (شرف النبی خرگوشی ص 250):
و روی عبدالعزیز باسناده عن النبی (ص) قال: كان النبی (ص) جالسا فأقبل الحسن و الحسین فلما رآهما قال لهما و استبطأ بلوغهما الیه فاستقبلهما و حملهما علی كتفه و قال: نعم المطی مطیكما، و نعم الراكبان أنتما و ابوكما خیر منكما.
عبدالعزیز به اسنادش از رسول خدا (ص) روایت كرده است كه: پیغمبر اكرم (ص) نشسته بود حسن و حسین علیهماالسلام بسوی آنحضرت میآمدند كه چون آنها را بدید فراخواند و آمدنشان تاخیر شد كه رسول خدا (ص) خود بسوی آنها رفته و آنان را بر دوش مبارك برگرفت و فرمود: چه نیك مركب است مركب شما، و چه سوار نیكوئی هستید شما، و پدرتان از شما بهتر است.
(م 4164 - ح 47) - (شرف النبی خرگوشی ص 253):
عن النبی (ص) قال: لعلی بن ابی طالب رضی اله عنه اوتیت ثلثا لم یؤتهن احد و لا انا:
[ صفحه 393]
صهرا مثلی و لم اوت انا مثلی، و اوتیت صدیقة مثل ابنتی و لم اوتیت مثلها زوجة، و اوتیت الحسن و الحسین من صلبك و لم اوت من صلبی مثلها ولكنكم منی و انا منكم.
رسول خدا (ص) بعلی بن ابیطالب فرمود: یا علی! سه چیز نصیب گرفته ای كه نصیب هیچ كس حتی من نشده است:
داماد چون منی هستی كه: من داماد چون منی نیستم، و چون دخترم حضرت صدیقه (فاطمه زهرا علیهاالسلام) همسری داری كه بمن چون او همسری نصیب نگردیده، و فرزندانی چون حسن و حسین بتو داده شده است و از صلب من چون آنها بمن مرحمت نگشته است ولی همه ی شما از من و من از شمایم.
(م 4165 - ح 48) - (شرف النبی خرگوشی ص 247):
عن ابی هریرة یقول: سمعت رسول الله (ص) یقول: من احب الحسن و الحسین فقد احبنی، و من ابغضهما فقد ابغضنی.
ابوحازم گوید: شنیدم ابوهریره میگفت: من خود شنیدم كه رسول خدا (ص) میفرمود: هر كس حسن و حسین علیهماالسلام را دوست بدارد محققا مرا دوست داشته و هر كه با آنان دشمنی كند قطعا با من دشمنی كرده است.
(م 4166 - ح 49) - (مناقب ابن مغازلی ص 373):
عن ابی هریرة قال: رأیت رسول الله (ص) یمص لعاب الحسن و الحسین كما یمص الرجل التمرة.
ابوهریره گوید: دیدم رسول خدا (ص) آب دهان حسن و حسین را می مكید چنانكه مردی خرما را می مكد.
(م 4167 - ح 50) - (محجة البیضاء ج 4 ص 225):
قیل لمحمد بن الحنفیة رضی الله عنه: ابوك یسمح بك فی الحرب و یشح بالحسن و الحسین علیهماالسلام فقال: هما عیناه و انایده، و الأنسان یقی عینیه بیده و قال مرة اخری و قد قیل له ذلك: انا ولده و هما ولدا رسول الله (ص).
به محمد بن حنفیه رضی الله عنه گفتند: پدرت در اعزام تو بمیدان جنگ راغب بود و درباره ی حسنین علیهماالسلام بی رغبت و میل (بیشتر ترا بمیدان جنگ می فرستاد و آنانرا در كنار خویش میداشت)؟ فرمود: حسن و حسین علیهماالسلام بمنزله ی دو چشم پدرم بودند و من بجای دست او، و هر انسانی چشمانش را بوسیله ی دستش حفظ و حراست میكند. و بار دیگر كه در این مورد بوی
[ صفحه 394]
گفتند، فرمود: حضرت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام فرزندان رسول خدا (ص) بودند و من فرزند خود او.
(م 4168 - ح 51) - (الغدیر 10 ص 121 - اخرجه الطبرانی فی الكبیر):
عن النبی (ص): الحسن و الحسین جدهما فی الجنة و امهما فی الجنة و عمهما فی الجنة، و عمتهما فی الجنة، و خالاتهما فی الجنة، و هما فی الجنة و من احبهما فی الجنة.
رسول خدا (ص) فرمود: حسن و حسین و جد آنها در بهشت، و پدر و مادرشان در بهشت، و عمو و عمه آنان در بهشت، و خاله هایشان در بهشت و هر كس آنان را دوست بدارد در بهشت است.
(م 4169 - ح 52) - (بحار ج 43 ص 263):
عن زینب بنت ابی رافع قالت: اتت فاطمة بنت رسول الله (ص) بابنیها الحسن و الحسین (ع) الی رسول الله (ص) فی شكواه الذی توفی فیه فقالت: یا رسول الله! هذان ابناك فورتهما شیئا فقال: اما الحسن فان له هیبتی و سؤددی، و اما الحسین فان له شجاعتی وجودی.
زینب دختر ابورافع گفت: فاطمه دختر رسول خدا (ص) با دو فرزندش حسن و حسین در هنگام بیماری پدرش به نزد رسول خدا (ص) آمد، همان بیماری كه پیامبر (ص) با آن رحلت فرمود، فاطمه گفت: ای رسول خدا! این دو كودك فرزندان تواند چیزی از ویژگی و اختصاصی خود بآنها به ارث مرحمت فرمای! فرمود: وقار و بزرگی و مهتری من مال حسن، شجاعت و سخاوت من از آن حسین.
(م 4170 - ح 53) - (محجة البیضاء ج 4 ص 212):
عن علی (ع) قال: سمعت رسول الله (ص) یقول: ان الله تبارك و تعالی خلقنی و علیا و فاطمة و الحسن و الحسین من نور واحد.
حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: شنیدم رسول خدا (ص) می فرمود: براستی خدای تبارك و تعالی مرا و علی و فاطمه و حسن و حسین را از یك نور آفریده است.
(م 4171 - ح 54) - (بحار ج 43 ص 318):
عن محمد بن علی (ع) انه قال: اذنب رجل ذنبا فی حیاة رسول الله (ص) فتغیب حتی وجد الحسن و الحسین فی طریق خال، فاخذهما فاحتملهما علی عاتقیه و أتی بهما النبی (ص) فقال: یا رسول الله انی مستجیر بالله و بهما، فضحك رسول الله (ص) حتی رد یده الی فمه ثم قال للرجل اذهب فانت طلیق، و قال للحسن و الحسین قد شفعتكما فیه ای فتیان! فانزل الله تعالی: «ولو انهم اذ ظلموا انفسهم جاؤك فاستغفروا الله و استغفرلهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما. (نساء - 63 (.
[ صفحه 395]
محمد بن علی (ع) گوید: مردی در زمان حیات رسول خدا (ص) مرتكب گناهی گشته و پنهان شد تا اینكه روزی در راه خلوتی حسن و حسین (ع) را بدید، آنان را برگرفت و بر دوش خویش بنهاد و با آنها بخدمت رسول خدا (ص) بیامد و عرض كرد: یا رسول الله! من، بخدا و این دو كودك پناهنده هستم، رسول خدا (ص) سخت بخندید تا آنجا كه: دست مبارك بر دهان گذاشت سپس بآن مرد فرمود: برو تو آزاد هستی و به حسن و حسین فرمود: بچه های من، من شفاعت شما را درباره این مرد پذیرفتم كه: خدای تعالی این آیت فرو فرستاد: (نساء - 63):«و اگر چه آنها بخویش ستم كنند و به نزد تو آیند و رسول خدا (ص) برای ایشان آمرزشخواهی كند آنان خدای را مهربان و توبه پذیر خواهند دید.»
(م 4172 - ح 55) - (شرف النبی خرگوشی ص 436):
قال علی بن ابی طالب رضی الله عنه: زارنا رسول الله (ص) فبات عندنا و الحسن و الحسین نائمین فاستسقی الحسن فقام رسول الله (ص) الی قربة فجعل یسكبها فی القدح ثم جعل یسقیه فتناول الحسین فمنعه و بدأ بالحسن. قالت فاطمة یا رسول الله كأنه احب الیك؟ قال: انما استسقانی اولا، ثم قال (ص) انی و ایاك و هذین و هذا الراقد یعنی علیا فی مكان واحد یوم القیامة.
علی بن ابیطالب رضی الله عنه فرمود: رسول خدا (ص) به دیدار ما آمد و شب نزد ما بماند، حسن و حسین علیهماالسلام خوابیده بودند، حسن آب بخواست: رسول خدا (ص) خود برخاست و مشك آب را برداشته در قدح ریخت تا به حسن بنوشاند كه: حسین (ع) دست پیش برد تا آب را برگیرد، پیغمبر (ص) باو آب نداد و به نوشانیدن حسن آغاز فرمود فاطمه (ع) عرض كرد: ای رسول خدا! مثل اینكه او (حسن) را بیشتر دوست داری؟ فرمود: دخترم نخست حسن آب خواسته است، آنگاه فرمود: دخترم! من و تو و این دو، این شخص خوابیده یعنی علی (ع) روز قیامت در یكجا هستیم.
[ صفحه 396]